Column Hanneke Marcelis: 'Lintjesregen'

Ben je er wel eens bij geweest als iemand een koninklijke onderscheiding kreeg? Er zijn vast veel mensen die deze vraag met 'ja' kunnen beantwoorden. Maar ik schat zo in dat de meesten toch 'nee' zullen zeggen. Vooral als ze, net als ik, pas in de twintig zijn. En dat is zonde. Want het is één van de mooiste dingen die er is.

Eigenlijk heeft dat natuurlijk iets belachelijks. Want vooral aan de lintjesregen die afgelopen vrijdag weer plaatsvond is niet veel unieks. In grote steden worden de tientallen mensen die zo'n onderscheiding krijgen gewoon allemaal bij elkaar in één zaal gezet. Dan ben je dus gewoon 'één van de' die zo'n lintje krijgt. En dat massale doet het verrassingselement ook niet veel goeds. Vervolgens worden er in de toespraak dan dingen gezegd als 'de koning heeft jouw uitzonderlijke verdiensten opgemerkt'. Alsof Willem-Alexander die cv's persoonlijk door heeft zitten ploegen. Natuurlijk niet. En al was het wel zo. Al had onze koning jou persoonlijk opgemerkt. Al had hij jouw lintje zelf in het doosje gestopt. Dan is dat toch nog steeds niet zo spectaculair? Alsof je je al die tientallen jaren hebt ingezet om opgemerkt te worden door de koning. Natuurlijk niet. Dat heb je gedaan voor de mensen die dichtbij je staan. Voor al die leden van de voetbalvereniging waar je al dertig jaar lang rondloopt. Voor al die ouderen die je onvergetelijke momenten bezorgde tijdens dagjes weg. Voor al het enthousiasme van de kinderen voor wie je al sinds je 16e zomerkampen organiseert. Voor jouw koor. Voor jouw goede doel. Voor jouw stad. Vul maar in voor wie je het deed.

En dat is precies het mooie van de uitreiking van koninklijke onderscheidingen. Want zo'n gedecoreerde krijgt zijn lintje dan wel van de koning, officieel gezien. En het lintje wordt dan wel opgespeld door de burgemeester. Maar eigenlijk is het gewoon een gigantisch 'dankjewel voor alles' van alle mensen om diegene heen. Dat is waar die tranen van blijdschap dan vandaan komen. En ook al was het dan voorspelbaar, of niet uniek, en hoeft dat lintje en al die aandacht van de meesten niet zo nodig. Dan is het tóch ineens het mooiste dat er is. En daar moet je bij willen zijn. Het is een aanrader.